ผู้ใหญ่ลีกับนางมา...ชอบมั่กๆ

---

นวนิยายที่ประทับใจ






(*) อยากบรรยายม๊ากมากกก(*)(*) (*)


ด้วยความที่เราเป็นคนที่ชอบเพ้อฝัน(ถึงขั้นฟุ้งซ่าน)ออกจะเพี้ยนๆนิดหนึ่ง (ตามสไตล์นางเอกในนิยายเด๊ะๆ) เราก็เลยชอบอ่านนิยายเป็นชีวิตจิตใจ (เกี่ยวไหมเนี่ย)เรารู้สึกว่าเวลาอ่านนิยานสักเรื่องหนึ่ง มันเหมือนเราหลุดเข้าไปอยู่ในโลกแห่งจินตนาการ โลกแห่งความฝันที่ยากจะเป็นจริง เคยมีเพิ่อนในแก๊งบอกกับเราว่า เพราะเรามัวอยู่แต่ในโลกของนิยายจนลืมที่จะตื่นขึ้นมารับรู้โลกแห่งความจริงที่เปลี่ยนแปลงไป วันนี้ อยากถามเพื่อนคนนั้นจัง ผิดเหรอ ก็ถ้าโลกแห่งความจริงมันโหดร้าย มีแต่โลกในนิยายที่จะช่วยทำให้เรามีความสุข ทำให้เรายิ้มได้ ที่สำคัญ นิยายทั้งเรื่องคือโลกทั้งใบเชียวนะ มันจะน่าทึ่งแค่ไหนถ้าจะมีใครสักคนจำลองโลกใบใหญ่ให้มาอยู่ในนิยายเล่มเล็กๆได้ เออหนอ ถ้าความรักทำให้คนตาบอดจริง หนังสือนิยายก็คงจะทำให้เราลืมตาไม่ขึ้นเชียวละ ก็ถ้าเราเต็มใจที่จะหลับตาโดยไม่ลืมตาขั้นมองโลกแห่งความจริงซะอย่าง ใช่ไหมละ...แล้วเราก็นึกถึง นวนิยายเรื่องแรกที่ได้อ่าน แล้วก็ชอบสุดๆ


ผู้ใหญ่ลีกับนางมา
ผู้แต่ง : กาญจนา นาคนันทน์
จำได้ว่าหยิบนวนิยายเรื่องนี้ขึ้นมาครั้งแรกก็ตอนเรียนอยู่มัธยมต้น มีเพื่อนในห้องแนะนำให้อ่าน sheบอกว่าสนุกดี แหมแต่พอเราอ่านแล้วมันไม่ใช่แค่สนุกสิ บอกได้คำเดียวว่าชอบมักกก ชอบทุกอย่างเลย ไม่ว่าจะเป็นเนื้อเรื่องที่ถ่ายทอดถึงวิถีชนบทในภาคกลางได้อย่างน่ารัก ความเรียบง่ายของชีวิตและความลำบากในการทำนา แล้วยิ่งภาษาที่ใช้ในการแต่ง จะพูดยังไงดีละ มันมีเสน่ห์ รสของคำสามารถตรึงผู้อ่านไว้ได้ด้วยลีลาการเขียนแบบสบายๆ ไม่เครียด ถ่ายทอดเรื่องราวได้อย่างเรียบรื่นไม่มีสะดุด อ่านแล้วขำได้อย่างสนิทใจ(????) ผ่านวันเวลานั้นมาหลายปีแล้ว แต่ก็ยังรู้สึกได้ถึงความสุขยามที่อยู่ในโลกของ ผู้ใหญ่ลีกับนางมา ยังจำได้ถึงความน่ารักน่าชังของตัวละคร ผู้ใหญ่ลีพระเอกของเรื่องที่เราสุดแสนจะอยากได้มาเป็นคู่ชีวิต (อิอิๆๆ) ก็คนอะไรไม่รู้ แสนดี มีความเป็นผู้นำ (ถึงแม้จะเป็นแค่ผู้ใหญ่ก็เถอะ)ยังไม่รวมถึงรูปร่างสันฐานพี่แก แข็งแรงบึกบึน (ไม่ได้ถึงหรือไร้สมองนะค่ะ)อะไรก็ไม่สำคัญเท่ากับที่พระเอกของเราเป็นตัวอย่างของปัญญาชนที่รักในผืนดินถิ่นเกิดของตัวเอง และก็ไม่ทอดทิ้งบ้านเกิดไปหาความเจริญในที่อื่น ส่วน นางมา ของเรื่อง หรือ มาลินี คนงามจากเมืองบางกอกที่ต้องหอบกระเป๋าเสื้อมาพักเอกาอยู่ในชนบท(ลำลูกกา ปทุมธานี)เพื่อดูแลจัดการที่ร้อยกว่าไร่อันเป็นมรดกตกทอดจากยายวัน ใครๆก็คิดว่าเธอจะเป็นประเภทเข้าสำนวน เหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ ที่ไหนได้ นางมาของเราถึงแม้ออกจะโก๊ะๆแต่มีความพยายามความอดทนใช่ย่อย จนมัดใจผู้ใหญ่ลีซะอยู่หมัด แล้วก็อีกตัวละครสำคัญที่สร้างสีสรรพ์ให้กับในเรื่อง ยอดชายนายปื๊ด ลูก(เลี้ยง)ของผู้ใหญ่ลี ตัวดำน่ารัก นอกจากผู้ใหญ่ลีแล้ว ก็มีมาลินีนี่ละที่นายปื๊ดรักสุดใจ